Нұртай Әлиманов 1905 жылы Қарағанды облысы, Қарқаралы ауданы, Сарыобалы ауылында Қарадөң деген жерде туған. Ата-анасынан бес жасында жетім қалған. Кеңес өкіметі орнағанда өз бетімен сауат ашып, шаруашылық жұмысына етене араласқан. 1922 жылғы Тұрар Рысқұлов ұйымдастырған аштарға көмек қорының ауылдағы басқармасы ретінде тарыққан ағайынға көп көмек көрсетеді. Ел іші дүрбелеңге толы 30-жылдары ферма меңгерушісі болып еңбек етеді.
1942 жылы Қарқаралы аудандық әскери бөлімінің шақыртуымен соғысқа аттанады. 109-атқыштар дивизиясының 602-атқыштар полкі құрамында майданға кіреді. 1448-эвакуациялық госпитальға жараланып түскені туралы дерек, қызыл әскердің картотекасы сақталған. 1944 жылғы наурызда 87-эвакуациялық госпитальдің әскери іріктеу пунктінен Ленинград қаласына жіберіледі. Жалпы, бұл соғысқа бір әулеттен жеті бірдей азамат қатысып, алтауы аман-есен елге оралады. Атап айтқанда, Нұртай Әлиманов, інілері Жақан Игіліков, Мықтыбай Мұсатаев, Дөкей Мұсатаев, Ілияс Ауанов, Қапан Ысқақов, Қалиасқар Игіліков. Ресейдің соғыс тақырыбына арналған «Халық ерлігі» сайтында Н.Әлиманов туралы мынадай дерек келтіріледі:
«Нұртай Әлиманов – гвардия кіші лейтенанты. Ленин орденді Красносельский Қызыл тулы 45-гвардиялық атқыштар дивизиясының 131-полкында пулеметші болған. 1944 жылғы 6 мамыр күні ескі Алакөл ауданында болған шайқаста қызыл әскерлерді жауға қарсы шабуылға көтеріп, үлгі көрсетті. Өзі пулеметімен жаудың төрт ату нүктесін жойды. Сол арқылы майдандас жолдастарының өмірін сақтап, бөлімшенің алдына қойған міндетін көп шығынсыз атқаруына жол ашты. Осы ерлігі үшін «Қызыл Жұлдыз» орденімен марапатталды».
Нұртай Әлиманов соғыстағы ерлігі үшін екі мәрте «Қызыл Жұлдыз», жауынгерлік «Қызыл Ту», ІІІ дәрежелі «Даңқ» ордендерімен, «Ленинградты қорғағаны үшін» медалімен, көптеген мерекелік медальмен марапатталған.
Майдангер 1944 жылы 26 наурызда әскер қатарынан босатылған. Туған жерге аман-есен оралған соң бейбіт өмірге белсене араласады. Ферма бастығы, кейін қойма меңгерушісі міндеттерін атқарады. Соғыстан соң тұралап қалған халық шаруашылығын қалпына келтіруге, ауылды өркендетуге лайықты үлес қосады. Ел ішінде адалдығымен, әділдігімен, көлгірлікке төзбейтіндігімен, шыншылдығымен беделге, құрметке ие болған. Ауыл мектебіндегі мемориалдық тақтада суреті, өмір жолы бедерленген. Жыл сайын Жеңіс күні мерекесіне орай, соғыс ардагерлері қатарында өмірбаяны кейінгі өскелең ұрпаққа үлгі-өнеге ретінде әңгімеленіп отырады.
Туған елімен тығыз байланыста өмір сүріп, тыныс-тіршілігіне бар ықыласымен араласқан аптал азамат отбасында асыл жар, ардақты әке де бола білді. Өмірлік жары, 100 жасқа жақындап барып дүние салған Мәрия ана екеуі төрт ұл, бір қыз бала тәрбиелеп өсірді. Балаларының бәрі ата-ананың тәлімді тәрбиесіне сай, есті-басты, ер намысты болып өсті. Олардан тараған ұрпақтары бүгінде Қарағанды, Балқаш қалаларында тұрады.
Майдангер 1971 жылы бақиға озды. Сарыобалы ауылы Қызылжал деген жерге, ата-баба қорымына жерленді. Сұрапыл соғыста жауға қарсы күрескен әрбір ардагердің өмірі – тарихтың бір парағы, ерлікке толы тағдыр. Сол тұрғыда Н.Әлиманов сынды майдангер, ардагерлердің асыл рухын ардақтап, құрмет көрсете беру елдің рухани кемелдігін танытады. Ардагердің ерлігі ешқашан ұмытылмайды, ол – өткеннің аманаты, бүгіннің абыройы, болашақтың үлгісі.
