Суретті түсірген – Толғанай БАТЫРХАН, «EQ»
1992 жыл. Жаңа ғана тәуелсіздігін жариялаған еліміз еңсесін тіктеп, бет-бейнесін айқындайтын ресми рәміздерін іздеп жатқан кез еді. Қазақ жұрты тарих сахнасына өз туымен, өз таңбасымен шығуға бел буды. Осы шақта Жоғарғы Кеңес елтаңба жасауға ашық байқау жариялады. Бұл хабар талай суретшінің жүрегін дір еткізді. Әсіресе алыста жүрген азамат – Ташкенттегі Мемлекеттік жобалау институтында қызмет ететін сәулетші Жандарбек Мәлібеков үшін бұл үндеу – өмірлік миссиясымен үндескен шақыру еді. Байқау жарияланғанын оның қалай білгені де қызық.
«Қызмет істеп жүргенімде туған жерім – Қызылордадан қонақтар жиі келетін. Сондай күннің бірінде елден келген мейманым «Лениншіл жас» газетін қолыма ұстатты. Атажұрттың жаңалықтарын біліп отырсын деп әкелсе керек. Мен оны кейінірек оқимын деп қоя салдым. Бірақ дәл сол газетте өміріме үлкен бетбұрыс жасайтын ақпараттың жарияланғанын білген жоқпын. Күндердің күнінде жұмыстан қалт етіп қолым босап, есіме елден келген газет түсті. Ашып оқи бастадым. Айқарма беттегі тақырып жарқ ете қалды: «Қазақстан Республикасы өзінің Елтаңбасына конкурс жариялайды!» Бұл үлкен мүмкіндік екенін түсіндім. Аламанға ат қосу керектігін ұқтым. Сөйтіп, Елтаңба жобасын абыроймен жасап шықтық», деді абыз ақсақал. Сөйтіп, көзін алысқа жіберіп, бір тыныстап алды да әңгімесін әрі қарай жалғады:
«Мұндағы негізгі деталь – газет қой. Құдай біледі, сол газет қолыма жетпегенде, оны ықыласым ауып қайтадан оқымағанымда бұл тарихи оқиғаға қатыса алмайтын едім. Елтаңба басқа болар еді, мен де басқа болар ма едім... Сондықтан газет – мен үшін аса қастерлі дүние. Оны осы себепті қалдырмай оқимын. Әңгімелескен азаматтарға да осыны жиі айтамын. Өзге мемлекеттермен иық тірестіріп, қарқынды түрде алға жылжу үшін, тарихты біліп, болашақты бағамдау үшін – басылымды назарда ұстау қажет. Гаджеттер қанша дамыған заманда өмір сүрсек те, газет оқу – аристократиялық әдет болып қала бермек».
Міне, өзі айтқандай мырза көңілді, бекзат болмысты Жандарбек Мәлібекұлының аузынан естіген тағылымды әңгіме осы болды. Әр нәрсеге бір дүние себеп болады. Ешнәрсе кездейсоқ емес. Елтаңба авторымен сұхбат бізді осындай ойға қалдырды.
