Ал хакім Абайдың шығармашылық зертханасы туралы баласы Турағұл былай деп жазады: «Таңертеңнен кешке дейін көбіне орыстың кітабын оқиды да, ара-тұра жастықты бауырына басып, алдында ақ қағазы, қолында қарындашы, күңіреніп отырып өлең жазып тастайды. Өңі қашыңқырап, азырақ ентіккен кісідей танауы кебіңкіреп, көзі жасаураңқырап, естір-естіместей күңірегеннің ішінде күбірлеңкіреп, көп жазып кеп кеткенде, көп тоқтала ойлана бермейді де, қайта сызып түзетпейді де, өлеңнің тығыны суырылып кеткенге ұқсайды», дейді хакімнің ұлы.
